Bahasa melayu di selatan Thailand

Bahasa Melayu di kawasan selatan Thailand dikelompok di dalam rumpun Austronesia. Mejoriti pengguna bahasa tersebut adalah orang melayu di selatan Thailand dan bahasa ini juga boleh terbagi kepada dua dialek ialah Dialek Melayu Patani dan Dialek Melayu Satun. Dialek Melayu Patani diguna di tiga wilayah selatan Thailand iaitu Patani, Yala, Narathiwas dan meliputi beberapa daearah wilayah Songkhla. Bahasa demikian hampir sama dengan bahasa Melayu Dialek Kelantan. Manakala Dialek Satun pula ialah dialek yang diguna oleh Orang Melayu di wilayah Satun yang mana pada masa sekarang ini bahasa tersebut berada di dalam fenominar yang hamper keritikal. Oleh kerana jenerasi muda pada masa sekarang tidak beberapa mengetahui bahasa tersebut.

Bahasa Melayu di Selatan Thailand

Bahasa Melayu ialah bahasa ibunda bagi penduduk selatan Thailand oleh kerana bahasa ini sudah diamali oleh Orang Melayu semanjak pada zaman dahulu sehingga pada masa sekarang.

Amorn Thawisak (1987) menyatakan bahawa kawasan yang mengguna bahasa Melayu di Negara Thailand bermula daripada kawasan tengah sehingga di selatan Thailand dan juga di sempadan Malaysia. Penutur Bahasa ini mempunyai merata tempat dan di beberapa wilayah di Negara Thailand seperti berikut.

1. Wilayah Pattani, Yala dan Narathiwas. Bahasa tersebut diguna keseluruh tempat.
2. Wilayah Songkla Bahasa Melayu diguna di daerah Thepha, Sabayoi, Nathewi, Chena, Sadau dan Ranood
3. Wilayah Satun, penutur Bahasa Melayu didapati di kawasan bandar, Bankuan, Cekbilang, Tamalang, Koh Adang dan Koh Sarai.
4. Wilayah Nakhon Si Thammarat Bahasa Melayu diguna di daerah Muang dan keseluruhan mukim di Nakhon Si Thammarat, daerah Thasala, daerah Hua Thaphan dan Mokhlan, daerah Ron Phiboon
5. Wilayah Krabi, Bahasa Melayu diguna di daerah Muang, Koh Ca, Koh Poo dan Koh Pipi, daerah Koh Lanta di kawasan Koh Lanta Yai, daerag Khau Phanom Tampat 6 mukim Nakhau, daerah Aulek di Ban Klang dan Ban Chong Mai Dam di mukim Klang Hin
6. Wilayah Phuket, didapati penutur Bahasa Melayu di kawasan daerah Muang, Lam Tuk Kae, Koh Sire, Ban Sapha dan Had Ra Wai
7. Wilayah Phatlung, didapati penutur Bahasa Melayu di daerah Kong Ra, daerah Chelem dan mukim Jarad
8. Wilayah Trang, didapati penutur Bahasa Melayu di daerah Kan Tang di mukim Kantang Tai dan mukim Koh Li Bung
9. Wilayah Suratthani, didapati penutur Bahasa Melayu di mukim Koh Marid dan daerah Samui

Manakala di kawasan tengah Negara Thailand didapati penutur Bahasa Melayu di kawasan Nong Chok Bangkok, wilayah Samut Prakan, Nonthaburi dan Pathum Thani

Data yang dipapar di atas pada masa sekarng ini. Keadaan penutur Bahasa Melayu di Negara Thailand sudah di dalam keadaan yang berbeza. Oleh kerana data sedemikian sudah lama.Pada masa sekarang keadaan bahasa Melayu banyak dipengaruh oleh Bahasa Thailand bercampur dengan jenerasi baru yang tidak suka bertutur di dalam bahasa Melayu menyebabkan Bahasa Melayu pada masa kini dalam keadaan kritikal terlebih lagi di kawasan penduduknya mejoriti bercakap di dalam Bahasa Thai.

Kawasan yang mengguna Bahasa Melayu di atas, dapat bahagi jenis Bahasa yang diguna di kawasan berikut kepada tiga jenis bahasa iaitu Bahasa Urak Lawoi, Bahasa Melayu Dialek Patani dan juga Dialek Satun. Bahasa Urak Lawoi ialah bahasa yang didapati di pulau dan pantai di sebelah barat, selatan Thailand bermula dari wilayah Pang Nga, Ranong Krabi Satun sehingga Victoria Point Burma. (Hasnida Chekha, 2008:48) Bahasa Melayu Dialek Patani pula diguna di kawasan empat selatan Thailand iaitu wilayah dalam bentuk bahasa dialek dan bentuk standart. Dalam bentuk bahasa dialek pula dapat dibahaghi Pattani Yala Narathiwas dan sebahagian di daerah Songkla seperti daerah Cana, Sabayoi, Thapha, dan Nathawi (Worawit Baru ,1990) Manakala Dialek Melayu Satun pula secara khususnya terdapat di dua kawasan, iaitu kawasan persisiran dan kawasan luar bandar wilayah Satun. Kawasan persisiran merangkumi mukim Tammalang, Che Bilang dan Tanjung Gabus, sementara kawasan luar bandar meliputi mukim Bankhuan dan sebahagian mukim Ban Chalung (Kamaruddin Esayah, 1999).

Peranan Bahasa Melayu di selatan Thailand

Bagi penduduk selatan Thailand. Bahasa Melayu adalah bahasa yang berperanan penting di dalam kehidupan mereka tidak kurang daripada Bahasa Thai. Oleh kerana bahasa Melayu dapat melambangkan jari diri orang melayu di kawasan sedemian. Dengan hal ini bahasa Melayu di kawasan tersebut memain peranan penting di dalam pelbagai aspek semenjak zaman dahulu sehingga pada masa sekarang. Terutamanya dalam kehidupan harian, , politik tempatan, media semasa dan pendidikan agama lain-lain.

Bahasa Melayu dalam kehidupan harian

Di tiga wilayah selatan Thailand dan sebahagian daripada wilayah Songkla mejoriti 80 peratus penduduk beragama Islam keturunan Melayu. (Amra Pongsapich, 1999) bertutur Bahasa Melayu Dialek Patani. Jika melihat peranan Bahasa Melayu di kawasan ini. Bahasa tersebut berperanan penting dalam kehidupan harian mereka lebih daripada kawasan wilayah lain di selatan Thailand, seperti wilayah Suratthani, Nakhon Si Thammarat, Phuket, Trang, Krabi, Phatlung dan Satun. Oleh kerana kawasan lain daripada tiga wilayah. Penduduk Melayu di kawasan tersebut hanya sebagai penduduk menoriti sahaja jika berbanding dengan tiga wilayah selatan Thailand. Di kawasan tiga selatan wilayah, peranan Bahasa Melayu dapat dilihat dengan jelas di dalam pertuturan harian seperti bahasa yang mengguna semasa bertutur. Mereka akan mengguna bahasa Melayu Dialek Patani berkomunikasi sesama sendiri lebih daridapa mengguna Bahasa Thai. Oleh kerana bahasa ini sudah diamal semenjak pada zaman lampau hingga pada masa kini, lagipun bahasa ini memudahi dari segi kefahaman bagi orang tempat dalam menyampai maklumat apapun sahaja yang ingan disampaikan kepada orang ramai. Namun peranan Bahasa Melayu yang lain dari tiga wilayah tersebut. Peranan Bahasa Melayu dapat dilihat dalam sebutan nama tempat sahaja tetapi dalam segi komunikasi harian digunakan dalam Bahasa Thai (Dialek Thai Tai ).

Bahasa Melayu dalam politik tempatan

Politik tempat di selatan Thailand. Jika kita melihat peranan Orang Melayu dalam politik tempatan pada zaman dahulu tidak memberi kepenting daripada pihak pusat atau rakyat tempat sendiri .Numun pada kini keadaan tersebut sangat berbeza daripada dahulu. Oleh kerana sistem pentadbiran pihak kerajaan pusat yang memberi peluang kepada rakyat menjadi sebahagian dalam sistem pentadbiran tempatan sedemikian. Dengan hal ini pada masa sekarang mulculnya organisasi pentarbiran tempatan seperti oraganisasi pentadbiran wilayah( อบจ.) dan oraganisasi pentadbiran daerah (อบต). Dengan sebab ketubuhan organisasi ini, menyebabkan Orang Melayu ada peluang untuk melagunkan watak sebagai pemempin bagi Orang Melayu sendiri. Oleh kerana demikian peranan Bahasa Melayu mula diutamakan, cotohnya dalam medan pilihan raya tempatan. Bahasa Melayu akan digunakan dalam beberapa cara, tidak kira dengan cara verbal dan nonverbal. Bahasa Melayu dalam verbal yang kita sering mendengar seperti dalam cerahmahan mencari suara. Manakala nonverbal seperti papan iklan ahli politik tempatan.

Dengan hal ini, Bahasa Melayu bukan sahaja diberi kepentingan kepada Orang Melayu tempatan, bahkan pihak kerajaan sendiri pun mula mengambil berat dalam hal sedemikian, menyebabkan timbul buku panduan rakyat untuk kemudahan cara-cara pilihan raya tempatan dan lain-lain.

Bahasa Melayu dalam media semasa

Dengan sebab peristiwa di yang tidak tenteram di wilayah selatan Thailand. Menyebabkan pihak kerajaan mengambil berat penduduk di kawasan ini,secara memahami keunikan tempatan. Dengan hal ini kita dapat melihat kemunculan pelbagai media semasa yang berbahasa Melayu pada masa kini. Tujuan penyebaran itu untuk memberi maklumat kepada penduduk tempatan dan kepada penduduk wilayah yang berhampiran yang mana mempunyai penduduk yang bertutur Bahasa Melayu.

Bahasa Melayu yang mencul di dalam media semasa di selatan Thailand mempunyai pelbagai bentuk, tidak kira dalam bentuk kaca TV, media Radio, media cetakan, dan lain-lain.

Bahasa Melayu melalui kaca TV yang ada pada masa sekarang ini, mempunyai beberapa saluran seperti di cainal 5 cainal 9 dan cainal 11
Maklumat yang dipaparkan melaui kaca TV mengenai berita harian. tidak kira berita dalam negara dan juga luar negara tetepi masa yang dipapar akan berbeza. Masa mengeluar di udara berlain seperti di cainal 5 akan mengeluar di udara pada waktu 4.00 hingga waktu 5.00 pagi dengan mengguna masa 1 jam, cainal 11 dikeudarakan pada waktu petang setiap hari. Manakala satu cainal lagi ialah cainal 7 tetapi cara pembaca berita akan berbeza dengan dua cainal tadi iaitu cainal 7 pembaca berita akan membaca berita di dalam Bahasa Thai seperti dipaparkan maklumat terjemahan mengenai data sedemikian di dalam Bahasa Melayu telisan Jawi.

Radio adalah satu media tempatan yang memberi kesenangan kepada pendengar. Kerana media tersebut dapat mengikuti di mana tempat sahaja. Dengan hal ini media Radio mempunyai ramai peminat, lebih-lebih lagi, setesion yang menyampaikan maklumat di dalam Bahasa ibunda pendengar sendiri seperti beberapa rancagan yang berada di setesion di tiga wilayah selatan Thailand. Media ini mempunyai pelbagai rancangan seperti rancangan hiburan, berita tempatan harian, dan ceramah agama.

Rancangan hiburan termasuk juga lagu-lagu tempatan dan lagu-lagu tradisinal yang mengandungi isi menyampai di dalam Bahasa Melayu Dialek Patani. Bagi penyanyi yang menyanyi lagu tersebut adalah orang tempatan yang terkenal seperti Baruding, Dahdong Kampung Pisang dan sebagainya.

Rancangan berita tempatan harian di tiga wilayah selatan Thailand, sudah diadakan dengan masa yang lama. Terutamanya di wilayah Narathiwas. Rancangan yang termashur ialah Rancangan Berita Harian yang disampaikan berita harian oleh D.J Pak Cu yang mana menyampaikan maklumat dalam Bahasa Melayu Dialek Patani. Rancangan tersebut masih berlangsung sehingga hari ini.

Rancangan ceramah agama kebanyakan maklumat

Media cetakan adalah satu media yang terkenal pada masa lampau. Oleh kerana pada masa terdahu media tersebut menjadi satu saluran yang digunakan oleh ulamak-ulamak Melayu dalam menyampaikan ilmu pengetahuan agama kepada penduduk tempatan atau penduduk asing, Ulamak yang terkenal pada masa itu seperti Syed Dawud Alfatoni yang mana beliau menulis kitab-kitab Jawi pada masa itu, yang kitab beliau adalah kitab yang terkenal keseluruh tanah Melayu dan pada masa kini juga kitab-kitab tersebut masih lagi digunakan dibeberapa tempat terutama di ponduk-ponduk belajar agama. Dengan sistem cara menguna tersebut menyebabkan mengaruhan penggunaan Bahasa Melayu dalam bentukan tuliasan Jawi masih digunakan pada masa sekarang tidak kira dalam media cetakan yang diterbit oleh pihak kerajaan atau pihak am. Media cetakan ini seperti buku panduan oleh pihak kerajaan, buku belajar agama, kad undangan perkawinan, akhlan jualan, papan tanda, surat tabung, cacatan membaca khubah dan lain-lain.

Pendidikan di Selatan Thailand
Tiga wilayah selatan Thailand dan juga sebahagia wilayah Songkla yang mana penduduk di kawasan ini beragama Islam. Cara hidup penduduk di kawasan ini mempunyai cara hidup yang rapat dengan keagama Islam. Agama Islam adalah satu agama yang memberi kepentingan dalam mencari ilmu pengetahuan, bukan sahaja mengajar manusia untuk mencintai ilmu pemgetahuan tetapi Islam juga mengkalakan untuk mencari ilmu pengetahuan. Oleh kerana ilmu pengetahuan ibarat satu kunci kejayan kemajuan budaya dan tamadun .

Jika tersebut mengenai tiga wilayah selantan Thailand. Pada zaman dahulu kawasan ini terkenal dengan kemajuan tamadul Islam atau gedung pendidikan agama yang mempunyai jumlah pondok yang terbanyak sekali di ภูมิภาคเอเซียตะวันออกเฉียงใต้
Kalau kita meninjau pada awal sistem pendidikan dalam masyarakat Melayu selatan Thailand bermula daripada amalan harian yang diamal dengan cara turun menurun dari satu jenerasi ke satu jenerasi dengan mengguna Bahasa Melayu sebagai alat penyampaian terutamanya dari aspek cara hidupan harian keagamaan kepercayaan kebudayaan dan lain-lain lagi (Jiraphan Dema : 2008) Dengan hal ini menyebabkan kawasan tersebut menjadi keunikan dalam pendidikan berbeza dengan kawasan yang lain di negara Thailand. Pada zaman terdahulu sistem pendidikan Orang Melayu di selatan Thailand bermula diri rumah sendiri sehingga di masjid-masjid di dalam kampung yang mana institusi berikut bertugas sebagai institusi pendidikan keagamaan pada zaman itu. Pendidikan Orang Melayu pada zaman itu. Walaupuna ada cara mempelajari ilmu pengetahuan di rumah sendiri tetapi cara pembelajaran Orang Melayu tidak dapat disampaikan dengan cara yang sumperna dengan sebab itu mereka menghantar anak-anak untuk mempelari di masjid-masjid di dalam kampung atau di rumah-rumah orang yang berilmu seperti Tuan Guru (Babo), Tok imam atau orang yang berilmu di dalam kampung yang terkenal. Pada masa itu cara pendidikan seperti sedemikian menjadi terkenal kepada orang ramai , dari satu kampung ke satu kampung menyebabkan jumlah pelajar makin meningkat menyebabkan Tuan Guru (Babo) mesti membinakan bangunan untuk menyediakan tempat tersebut dan memperkembangkan tempat mempelajari di dalam kampung ( Community Educational Institution) membinakan asas pendidikan seperti bangunan, cara mengajar menggu kitab dan mempunyai cara pentadbiran yang bersistem dan menyediakan tempat untuk pelajar mengenab semasa belajar dengan membina pondok-pondok kecil menyediakan untuk sesiapa yang datang belajar dalam tempuh masa yang panjang untuk mendiami yang dikenali dengan nama Pondok.